Löwenwolde (vene keeles Левенвольде, läti keeles Lēvenvolde) oli baltisaksa vana aadlisuguvõsa.

Löwenwolde suguvõsa vabahärravapp
Löwenwolde suguvõsa krahvivapp

Ajalugu muuda

1299. aastal kinkis Tartu piiskop Bernhard Johann von Levenwoldele Hackus, Kukulin ja Lettikülla nimelised külad Vanal-Liivimaal.[1][2]

24. oktoobril (4. novembril) 1726 said Venemaa keisrinna Katariina I käsuga, vabahärra Gerhard Johann von Löwenwolde (surnud 1723) pojad, kammerhärra Reinhold Gustav, brigadir Karl Gustav ja Friedrich Casimir Vene krahvitiitli, kuid kuna neil puudusid järglased, siis suguvõsaliin katkes.

25. novembril 1730 (diplom 18. juunil 1740) sai ratsaväekindral Friedrich Casimir von Löwenwolde (1692–1769) riigikrahvi tiitli.

1747. aastal immatrikuleeriti Liivimaa rüütelkonda aadli- ja vabahärrade suguvõsa (Nr.37) ja krahvisuguvõsa (Nr.36).[3]

1854 Vene tunnustus parunitiitlile.[4]

Suguvõsa liikmeid muuda

Löwenwolde suguvõsa mõisavaldused muuda

Viited muuda

  1. August Wilhelm Hupel: "Materialien zu einer liefländischen Adelsgeschichte, nach der bey der letzten Matrikul-Commission angenommenen Ordnung. Nebst andern kürzern Aufsätzen etc.". Der Nordische Miscellaneen, Volumes 15–17, Riga: Hartnoch, 1788, lk.301–305; teavik Löwenwolde E-kataloogis ESTER
  2. Friedrich Georg von Bunge: Liv-, Esth- und Curländisches Urkundenbuch nebst Regesten. III Band. I. Nachträge zu den zwei ersten Bänden II. Fortsetzung 1368–1393 (No 1237-1633), Reval: Kluge und Ströhm (Dorpat: Laakmann) 1857, lk.41
  3. Carl Arvid von Klingspor: Baltisches Wappenbuch. Wappen sämmtlicher, den Ritterschaften von Livland, Estland, Kurland und Oesel zugehöriger Adelsgeschlechter. Stockholm 1882, info, vapp
  4. Aadlivapid Ajalooarhiivis: von Löwenwolde
  5. THE NATIONAL LIBRARY OF LATVIA[alaline kõdulink]

Kirjandus muuda

  • Der Adel der russischen Ostseeprovinzen (Estland, Kurland, Livland, Ösel). 1. Teil. Die Ritterschaft. Neustadt an der Aisch: Bauer & Rape, inhaber Gerhard Gessner, 1898 (ümbertrükk 1980).
  • Die Familie Löwenwolde. − Das Inland. Nr 19. 12. Mai 1858. Veerg 305-312; Nr 20. 19. Mai 1858. Veerg 325-330 (Fortsetzung); Nr 22. 2. Juni 1858. Veerg 353-360 (Schluss) [1].
  • Genealogisches Handbuch der baltischen Ritterschaften. Teil: Estland. Bd I. Görlitz: Verlag E. U. Starke, 1930. Lk 606-611 [2].
  • Genealogisches Handbuch des Adels. Adelslexikon. Bd VIII. Limburg an der Lahn: C. A. Starke Verlag, 1997. Lk 40-41.
  • Лобанов-Ростовский, Алексей. Русская родословная книга. Томь первый. С.-Петербургъ: издание А. С. Суворина, 1895. Lk 305-308 [3].

Välislingid muuda